Hesperydyna, Hesperidinum - Zastosowanie, działanie, opis

Hesperydyna w połączeniu innymi flawonoidami znalazła zastosowanie w leczeniu dolegliwości związanych z niewydolnością naczyń żylnych kończyn dolnych. Ponadto, hesperydyna w połączeniu z diosminą może być wykorzystywana pomocniczo w leczeniu żylaków odbytu – hemoroidów oraz w łagodzeniu objawów przewlekłej niewydolności żylnej. 

Dawka substancji czynnej jest zależna od masy ciała pacjenta, występującej jednostki chorobowej oraz schorzeń współistniejących. Lek należy przyjmować doustnie, popijając go odpowiednią ilością wody. 

Dawka dobowa substancji czynnej podczas leczenia niewydolności żylnej oraz zaburzeń krążenia żylnego kończyn dolnych wynosi od 300 do 450 mg hesperydyny. 

W przypadku leczenia żylaków kończyn dolnych zaleca się krótkotrwałe stosowanie od 600 do 750 mg hesperydyny przez siedem dni. 

Brak poprawy odczuwanej przez pacjenta po dwóch tygodniach kuracji powinien być wskazaniem do ponownej konsultacji z lekarzem. 

Przeciwwskazaniem do stosowania hesperydyny jest wystąpienie nadwrażliwości na tę substancję czynną. 

Hesperydyna nie powinna być stosowana długotrwale w przypadku leczenia schorzeń proktologicznych. Lek zawierający hesperydynę powinien być stosowany przez siedem dni, w przypadku braku poprawy może być konieczne rozpoczęcie innej terapii. 

W przypadku wystąpienia biegunki podczas przyjmowania preparatów złożonych zawierających hesperydynę należy przerwać przyjmowanie leku. 

Jeśli w trakcie kuracji hesperydyną wystąpi niewydolność serca, nerek lub obrzęki kończyn dolnych zalecane jest skontaktowanie się z lekarzem. Interwencji lekarza wymaga również pojawienie się owrzodzeń, stanu zapalnego skóry lub zgrubień podskórnych podczas kuracji. 

Substancja czynna nie wpływa na proces prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn. 

Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu substancji czynnej na rozwój płodu. Preparaty złożone zawierające w swoim składzie hesperydynę nie powinny być samodzielnie stosowane przez kobiety ciężarne. Stosowanie hesperydyny przez kobiety ciężarne wydaje się bezpieczne, jednak ze względów zachowania ostrożności zalecane jest unikanie jej przyjmowania w okresie ciąży. 

Brak danych dotyczących toksycznego wpływu hesperydyny na rozwój karmionego dziecka. Flawonoidy, takie jak rutyna, hesperydyna, diosmina przenikają do pokarmu kobiety karmiącej, a ich stężenie w mleku matki jest zależne od rodzaju diety pacjentki. 

Brak danych dotyczących wpływu substancji czynnej na płodność u ludzi. 

Mechanizm działania hesperydyny nie został w pełni wyjaśniony. Najważniejszą aktywnością substancji czynnej jest działanie uszczelniające naczynia krwionośne. Działanie uszczelniające jest wynikiem bezpośredniego działania cząsteczki hesperydyny na hialuronidazę – enzym rozkładający kwas hialuronowy, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania śródbłonka naczyń. Pośredni wpływ na szczelność naczyń krwionośnych jest prawdopodobnie efektem wpływu cząsteczki hesperydyny na stabilność i czas działania kwasu askorbinowego, który jest niezbędny do prawidłowej syntezy kolagenu.

W tej chwili trwają badania na wyjaśniające potencjalny wpływ przeciwnowotworowy oraz hipotensyjny wyciągów zawierających hesperydynę.

W celu poprawienia wchłaniania substancji czynnej rozpoczęto produkcje hesperydyny i diosminy, których wyciągi ostatecznie zostają zmikronizowane przed procesem kapsułkowania. Maksymalne stężenie cząsteczki leku w osoczu następowało po upływie godziny od przyjęcia. 

Wydalanie cząsteczki hesperydyny następuje z moczem i z kałem.